Tot weerziens, meneer Hollywood. Hoofdstuk 5. Vancouver Eiland. Deel 2 „Kan ik u helpen?“, vroeg een jonge man Nick. „Ik ontmoet mijn vriend hier, deze middag“, zei Nick. „mevrouw Hutson“. „Hutson?“

Arina

Tot weerziens, meneer Hollywood. Hoofdstuk 5. Vancouver Eiland. Deel 2 „Kan ik u helpen?“, vroeg een jonge man Nick. „Ik ontmoet mijn vriend hier, deze middag“, zei Nick. „mevrouw Hutson“. „Hutson?“, zei de jonge man. „Wacht eens even“. Hij ging weg en was weer terug. „Pardon, maar mevrouw Hutson logeert niet hier“. Nick nam iets uit zijn zak. Het was het foto van Meg en haar vader, uit de tijdschrift. „Dat is zij“, zei hij. De jonge man keek naar het foto. „Oh, precies. U bedoelde Howard Hutsons dochter“, zei hij. „Zij logeert niet hier, maar ik zag haar tien of vijfteen minuten geleden. Zij was met iemand samen, met een man. Hij vroeg mij naar de teekamer“. „De teekamer?“, zei Nick. „Waar is hij?“. De man met het korte witte haar was vermoeid. Hij kon niet slapen en niet eten. Hij dacht de hele tijd alleen an een ding. Hij reed en hij bekeek, en hij wachtte en hij volgde. Toen hij Victoria inreed, waren de straten heel druk en plotseling verloor hij de blauwe auto voor hem. Woedend reed hij door de stad, voorbij al de grote hotels. „Ik moet hem vinden“, zei hij. „Ik moet het doen. Vandaag.“ Dan zag hij het Empress Hotel en de blauwe auto op straat, buiten. Hij reed voorbij het hotel, verliet zijn auto en rende terug, op straat naar beneden. Hij stekte de straat over en liep voorbij de ramen onder de trap. Daar was een grote ruimte met tafels en stoelen en met veel mensen. Hij keek aandachtig in al hun gezichten. „Zij is er al!“, zei hij plotseling. Er waren twee mannen met een vrouw. Hij kon huh gezichten niet zien, alleen hun nekken, maar één van de mannen droeg een groen t-shirt. „Meneer Hollywood“, zei de man en glimlachte. „Tot ziens, meneer Hollywood“. De mensen p straat draaiden zich om om naar hem te kijken, maar de man zag hen niet. Hij ging naar boven, naar de deuren van het hotel en stak zijn hand in zijn zak. In de zak was het geweer koud en zwaar.

Apr 4, 2014 8:03 PM

Corrections · 2

Tot weerziens, meneer Hollywood. Hoofdstuk 5. Vancouver Eiland. Deel 2

„Kan ik u helpen?“, vroeg een jonge man Nick.
„Ik ontmoet mijn vriendin hier, deze middag“, zei Nick. „mevrouw Hutson“.
„Hutson?“, zei de jonge man. „Wacht eens even“. Hij ging weg en was weer terug. „Pardon, maar mevrouw Hutson logeert niet hier“. Nick nam iets uit zijn zak. Het was het foto van Meg en haar vader, uit de tijdschrift. „Dat is zij“, zei hij.
De jonge man keek naar het foto. „Oh, precies. U bedoelde Howard Hutsons dochter“, zei hij. „Zij logeert niet hier, maar ik zag haar tien of vijftien minuten geleden. Zij was met iemand samen, met een man. Hij vroeg mij naar de theekamer“. „De theekamer?“, zei Nick. „Waar is hij?“.
De man met het korte witte haar was vermoeid. Hij kon niet slapen en niet eten. Hij dacht de hele tijd alleen aan een ding. Hij reed en hij bekeek, en hij wachtte en hij volgde. Toen hij Victoria inreed, waren de straten heel druk en plotseling verloor hij de blauwe auto voor hem. Woedend reed hij door de stad, voorbij al de grote hotels. „Ik moet hem vinden“, zei hij. „Ik moet het doen. Vandaag.“ Dan zag hij het Empress Hotel en de blauwe auto op straat, buiten.
Hij reed voorbij het hotel, verliet zijn auto en rende terug, op straat naar beneden. Hij stak stekte de straat over en liep voorbij de ramen onder de trap. Daar was een grote ruimte met tafels en stoelen en met veel mensen. Hij keek aandachtig in al hun gezichten.
„Zij is er al!“, zei hij plotseling. Er waren twee mannen met een vrouw. Hij kon hun huh gezichten niet zien, alleen hun nekken, maar één van de mannen droeg een groen t-shirt.
„Meneer Hollywood“, zei de man en glimlachte. „Tot ziens, meneer Hollywood“. De mensen op straat draaiden zich om om naar hem te kijken, maar de man zag hen niet. Hij ging naar boven, naar de deuren van het hotel en stak zijn hand in zijn zak. In de zak was het geweer koud en zwaar.