Ik ga naar Italie Vanaf twee weken geleden besloot ik dat ik naar Italie zullen gaan. Maar ik wist niet hoe dit zou mogelijk zijn. Drie of vier maanden geleden stuurde ik emailen naar verschillende Italiaanse schools in Italie. Niemand reageerde tot recentelijk. Een man die heet Massimo reageerde en zie tegen mij "Hoi Kevan! Wij zijn opzoek naar een Amerikaanse leerar. Kan ik met jou voor en interview via Skype spreken?" Zo meteen stuurde ik een email terug. Ik zag in de email een telefoon nummer. Ik dacht dat dit het nummer van de school was, maar dat was het niet. Ik belde toevallig zijn huis. Oeps! Hij nam de telefoon op en sprak met mij. Maar zijn Engels was heel slecht. Hij gaf de telefoon aan zijn vrouw die uit London komt. In een aardige stem zegt ze "Hallo. Ik zal de vertaler zijn tussen mijn man en jij. Kan jij over 20 minuutjes via Skype een interview hebben?" Dan zei ik "tuurlijk!" Toen er intussen zet ik mijn stropdas op om professional te zijn. Na een uur van het interview de meid zei "Wij vind je heel ardig! Wij weten het zeker dat jij een goede leerar zou zijn. Maar wij moeten eerst jouw "teaching skills" zien voor wij kunnen jij huren. Niets persoonlijk." (Het gesprek gaat nog steeds goed) Massimo maakte een geintje en zei "Kevan, ik spreek geen Engels. Mag ik van jouw Engels lessen op Skype krijgen?" Ik zei "Nee joh, lol Ik ga je gebarentaal leren! Die is leuker". Ineens stelde zijn vrouw de vraag "Hoe heb je gebarentaal geleerd?" Ik legde uit dat het was van mijn Koninkrijks Zaal. Zij stelde een tweede vraag "Ben jij een van Jehovah's Getuigen?" Ik zei "Klopt! Dat ben ik". Ze glimlachten en zeiden "Wij zijn ook Jehovah's Getuigen! Wij dachten dat jij een Getuigen was omdat je zo vriendlijk was. Je zal zeker deze baan kregen!" Dus....Ik ga naar Italie!