Ο ζωγράφος Έντουαρντ Μπάρρα
Πριν κάποιες εβδομάδες, είδα ένα ντοκιμαντέρ για τον ζωγράφο Έντουαρτ Μπάρρα (Edward Burra). Είχε προσβληθεί από αρθρίτιδα από τότε που ήταν πολύ νέος. Παρ’όλα αυτά, ταξίδεψε πολύ / παντού. Ζωγράφισε απίστευτες, πολύ σχηματοποιμένες απεικονίσεις της νυχτερινής ζωής του Παρισιού στην δεκαετία του 1920. Οι πινάκες του από εκείνη την περίοδο παρουσίαζαν τον καλό κόσμο και τους ερμηνευτές του καμπαρέ, όπως την Τζόζεφιν Μπέικερ. Μερικές φορές, ο Μπάρρα τοποθετεί αυτούς τους εξωτικούς χαρακτήρες στο οικείο αγγλικό περιβάλλον των προαστίων όπου, στο νου του, επικράτουσε η μητέρα του. Ωστόσο, έγινε μια αλλαγή της τεχνοτροπίας του και της λογικής του με τον Ισπανικό Εμφύλο. Μετά από αυτό, οι πίνακές του έγιναν πιο άσχημοι, πιο απόκρυφοι και πιο περίεργοι. Αυτό το ρεύμα της δουλειάς του δυνάμωσε / ενισχύθηκε κατά τη διαρκειά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Προς το τέλος της ζωής του, ο Μπάρρα άρχισε να ζωγραφίζει αυτά τα σχεδόν πένθιμα τοπία που οδηγούν προς το ανεξερεύνητο.
Το επιχείρημα του παρουσιαστή ήταν ότι ο Μπάρρα μέσω της δουλειάς του εξελίχθηκε από εξωτερικός σχολιαστής και χρονικογράφος του κόσμου σε πραγματικό μέλος του.
Πολύ ωραία Τζον! Ήταν δύσκολο θέμα.
*η περίοδος
*το περιβάλλον
*ο χαρακτήρας
*ο πίνακας