Ölenlerin pişmanlıkları
Bir hemşire insanlar ölümden önce pişman olduklarını yazmaya karar vermiş, en sıklarından biri "Ben çok fazla çalıştım" ortaya çıkmış.
Ölünden önce sekssizliğe yada Tarzan gibi atlama hayalini kavuşmadığına pişman olmazlar. Ölümcül hastalara bakan hemşire onların hayatının son günlerinde pişman olduklarını anlatmış. En sık sık insanlar özellikle erkekler çok fazla çalıştıklarını itiraf etmişti.
Bronni Ver Avustralyalı hemşire birkaç yıldır hastalara hayatlarının en son on iki haftasıdır bakarak palyatif bakım bölümünde çalışmış. Onların ölüm döşeğindeki ifşalarını "Inspiration and Chai" blog'una yayımlıyormuş. Blog çok popüler olduğundan dolayı "İlk beş ölenin pişmanlığı" adılı kitabını yazmaya karar vermiş.
Ver insanların hayatlarının en sonunda gelen harika bilincinin berraklığı hakkında yazıyor, ifşalarını dinlemeyi ve onlardan ibret almayı tavsiye ediyor bize. "Pişman oldukları, hayatlarında değiştirmek istedikleri hakkında soruma aynı cevap aldım" diye söylüyor.
Aşağıda beş önemli ölenin pişmanlığı bulunuyor:
1. "Başkaların bekledikleri takip etmemin yerine kendime sadık kalmam için cesarettimin yetersizliğine pişmanım".
"Buna en sık sık pişmanlar. Hayatlarının birazdan biteceğini anlayınca geçmişe bakıp çok niyetinin ve hayalinin ortaya çıkmadığı görüyorlar. Çoğu bütün ömüründe niyetinin yarısını bile uygulamadılar, ölüm döşeğinde onu kendi tercihinin sonucu olduğunu almadılar. Sağlık az insanlar onun yok olmasından önce düşündükleri özgürlüğü verior.
2. "Çok fazla çalıştığıma pişmanım."
Neredeyse her baktığım erkekten bunu duydum. Çocuklarının gençliğini kaçırdıklarını ve eşleriyle çok az vakit geçirdiklerini için pişmanmışlar. Kadınlar bunu sık sık itiraf etti ancak çoğunun yaşlı nesilde olduğundan dolayı ailelerini beslemesine ihtiyacı yokmuş. Bütün baktığım erkekler hayatlarının büyük bölümü çalışmaya harcadıklarına yürekten pişmandı.
3. "Duygularımı göstermek için cesarettimin yoksuzluğuna pişmanım".
"Çok insanlar ortamlarıyla barış korumak için duygularını bastırmış. Sonuç olarak oldukça sıradan hayatları yaşıyormuş, olabildiklerini olmadılar. Çoğuna acılık, dert, memnuniyetten hastalıklar geldi."
4. "Arkadaşlarımla bu kadar az takıldığıma pişmanım".
"Eski arkadaşın gerçek değeri ölüm döşeğine yada onların bulamadığın zamana kadar sık sık bilmemişler. En iyi arkadaşlarını bırakmasına kadar kendi hayatlarının detayı ve sorununla endişe oluyormuş. Ölenler sık sık arkadaşlığını doğru merak etmediklerine çok pişmanmış. Hepsi ölüm döşeğinde arkadaşını özlüyormuş."
6. "Mutlu olmama izin vermediğime pişmanım".
Şaşırtıcı bir şekilde ölenler oldukça sık sık buna pişmanlar. Çoğu en sona kadar mutluluğun tercihi olduğunu anlamıyormuş. Ömür boyu eski alışkanlıkları varmış. İyi tanıdığının rahattı hayatlarını doldurmuş. Samimi gülüp hayatlarına kendiliğindeliği geri getirmek istemelerine rağmen değişmekten korku memnun olmasını taslatmış."
