خدا را شکر
.خدا را شکر که بچه ها هستند
.لبخندهای آنها مثل هوای تازه است
.خنده ی آنها موسیقی من است
.انرژی آنها ابرهای سیاه و بزرگ را به عقب می راند
.امروز هوا تاریک بود. شب است اما خورشید را میتوانم ببینم
.خدا را شکر که زیبایی بچه ها هنوز هست
خدا را شکر
.خدا را شکر که بچه ها هستند
.لبخندهای آنها هوای تازه است
.خنده ی آنها موزیک (موسیقی) من است
.انرژیی آنها ابر سیاه و بزرگ را هل می دهد دهند
.آمرور (اِمروز) تاریک بود. شب است اما خورشید را میتوانم ببینم
.خدا را شکر که زیبایی بچه هست هستند
it is perfect :) . Please dont forget that if you subject is single, your verb must take the single form as well ...
good luck
خدا را شکر
.خدا را شکر که بچه ها هستند
.لبخندهای آنها هوای تازه است (it also could be said: .لبخند آنها (لبخندشان) هوای تازه است )
.خنده ی آنها موزیک من است (instead of موزیک, it is better to say: موسیقی)
.انرژیی آنها ابر سیاه و بزرگ را هل می دهند (major mistakes: .انرژی آنها ابرهای سیاه و بزرگ را هل می دهد)
.آمرور تاریک بود. شب است اما خورشید را میتوانم ببینم (one typo: امروز, and a comma after شب است)
.خدا را شکر که زیبایی بچه هستند (the verb here should be هست, as it the children's beauty is a single subject.also, the "زیبایی بچه" is a little confusing here, if you wanted to say a child's beauty you may say زییایی یک بچه, or if you meant a child's beauties you may say زیبایی های یک بچه. I guess you wanted to say children's beauy which is زیبایی بچه ها. or maybe the "beautiful children" which is بچه های زیبا. in the case the subject is children or beauties you should use "هستند" as verb, but if a child or beauty is the subject you should use "هست" as veb).
You did a great homework. :) آفرین
خدا را شکر که زیبایی بچه هستند
what do you mean? maybe you wanna say : خدا را شگر گه بچه های زیبا هستند
هل دادن برای حالت انتزاعی و ذهنی مناسب نیست
Pushing isn't suitable for abstract meaning please instead of" هل دادن" write" کنار زدن"
Another words in this writing is corrected by my other Persian friends
And I add this text for you
خدا را شکر
خدا را شکر که هنوز هستند
انسانهایی از گوشه کنار این جهان
که هوای دلم با دیدنشان
با صدایشان
با حضورشان
با وجودشان
همیشه بارانی ست