Medische woordenschat: een voorbeeldtekst
Zelfbehandeling is gevaarlijk en karakteriseert de achteropgestelde en ongeletterde mens.
Iedereen is wel eens ziek geweest en wordt af en toe ziek. Ik geloof dat de uitspraak een serieus probleem aan het licht brengt : kunnen wij de arts wel vertrouwen en zoja in hoeverre ? Sterker nog, welke randvoorwaarden moeten we gebruiken voor een bepaalde medische diagnose ? Gebaseerd op mijn ervaringen, probeer ik hier aan te tonen dat dit niet zo vanzelfsprekend is als het op het eerste gezicht lijkt.
Allereerst: vertrouw je op jouw eigen arts? Tijdens mijn leven heb ik ervaringen gehad met verschillende artsen in verschillende landen en in verband met verschillende verwondingen of ziekten. Ik heb geen bijzondere aandoeningen end dus spreek ik alleen maar over wonden en ziekten.
Ik hou van sport en zoals iedereen die een contactsport beoefent, heb ik al een aantal verwondingen gehad. Te beginnen met een verstuikte enkel, knie of elleboog tot een gebroken been, arm of neus of snijwonden aan vinger of been. Sommige van deze verwondingen zelfs meer dan één keer.
Mijn eerste en belangrijkste waarneming is, dat een medische diagnose erg afhankelijk is van onbeschrijfelijke nuances, bijvoorbeeld of een pijn sterk of minder sterk is. Er bestaat geen duidelijke schaal om diverse gradaties/niveaus van pijn te meten. Het is niet zo makkelijk om te beschrijven wat we precies voelen, een brandende pijn, een doffe pijn, of juist een verschrikkelijke of knagende pijn. Er is een dunne scheidslijn tussen die termen. In het resultaat kan de verwachte fout groot zijn. Ooit kreeg ik op basis van dezelfde (symptoom- of pijn)beschrijving, twee verschillende medische diagnosen van twee artsen
Deze varieerden van een tot twee weken onderbreking van mijn sportactiviteiten tot 6 weken met mijn been in het gips. Dit alles maakt me steeds wantrouwiger over de kwaliteit van medische diensten.
Mijn volgende bedenking gaat over ziektes. Ik moet zeggen dat ik echt zelden ziek ben, maar vooral deze winter was slecht. Ik heb bij de artsen twee verschillende benaderingen opgemerkt. De eerste aanpak veronderstelt dat we (absoluut) geen medicatie nemen. Je lichaam zelf zal met bacteriën moeten vechten en zelf alle infecties overwinnen . Soms zelfs zodanig dat een verschrikkelijke hoest wel tot 12 weken kan duren! Bij de andere aanpak (benadering) gebruik je natuurlijk wel veel medicijnen.
Al met al kan geconcludeerd worden dat we zelf het heft in handen moeten nemen. Ik ga altijd naar de huisarts voor een (diagnose) expertise en dan probeer ik zelf het juiste evenwicht te vinden. Maar dat ligt eigenlijk niet zo ver van de zogenoemde zelfbehandeling...
Goed gedaan Mewa, je schrijft een behoorlijk ingewikkelde en interessante tekst. Het geeft heel duidelijk weer hoe eigenwijs dokters kunnen zijn die hun klanten onderschatten!
