dhaharlemper
lisah wangi -- part four Panjenengan mungken nate kados niki: ngambet lisah wangi ingkang dipun semprotaken teng kertas, dados kelet, marang tiyang ingkang sadean tanglet, wekasanipun tumbas. Banjur lawung kalih ambetipun, nyobi (boten asring sukses) supados saged ucul saking lisah wangi punika. Manawi kula, kula nate. Langkung kathah saking kaping satunggal. Wonten wancinipun niku pawenehan saking tiyang sanes. Nanging asringipun grana kula apus krama, kula namung ical-ical arta. Dinten niki wonten kabar ingkang sae kagem satunggal botol lisah wangi kula ingkang kados mekaten. Rencang kula saking jaman biyen tanglet naminipun lisah wangi punika. Tasih wonten sekedhik, dados kula kirem teng panjenenganipun (biaya kirem, panjenenganipun ingkang bayar). perfume -- part four Some of you maybe have experienced this: an innocent whiff on a paper sprayed with perfume, got enchanted, enquired about it to the salesperson, and ended up bringing it home. Then getting sick of it and tried (with low success rate) to get rid of it. I know I did. More than once. Sometimes they are gifts. But more often than not, my nose betrayed me and I spent some fortune on nothing. But! Today there's a happy ending for one of my bottles of perfume. An old friend enquired about the name of the perfume. I have a few drops left so I sent it to her (she paid the expense of transporting).
Jun 3, 2015 1:44 AM