Zimowy wyjazd Jechaliśmy ciężarówką. Zimny chłód dostował się pod kurtku puchowu i watowe spodnie. Po piętnastu minutach jazdy zmarzłem w nogi. Wiatr czas od czasu rzucał nam w twarz piasek z drobnych lodowatych ciąsteczek. Kiedy dostaliśmy się do lasnej prostej drogi, kierowca zaczął jechać szybciej, silnik zagrzmiał, aż się wydawało, że nad nami leci cała eskadra samolotów. Zaśnieżona droga wiła się w różne strony, zmuszczając nas trzymać się mocniej za pokład. To wszystko sugerowało trwogę i różne niespokojne myśli w głowach pasażerów. Żaden z nas nie mówił ani słowa. Jedni przyjrzali się w dal ubiegaącej drogi, inni patrzyli w dół, gdzieś sobie pod nogi, trzeci... Na chwilkę, przypomniłem sobie, jak jeszcze tygodzień wcześniej chodziłem do pracy, siedziałem przed komputerem, żartowałem z kolepanką. Czy przypomina ona o mnie, co teraz robi? Wnioskowałem, że życie czasami jest nieprzewidywalną rzeczą...