สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง

ผมมีธุรกิจที่พัทยาเลยหุ้นส่วนขอให้ผมเปิดบัญชีธนาคารไทย

ผมมีธุรกิจที่พัทยา หุ้นส่วนเลยขอให้ผมเปิดบัญชีธนาคารไทย

ดังนั้นผมไปธนาคารเพื่อเปิดบัญชีแต่พนักงานธนาคารบอกว่าก่อนเปิดบัญชต้องมีรับรองการพักอยู่อาศัยจากสำนักงานตรวจคนเข้าเมือง

ดังนั้นผม(จึง)ไปธนาคารเพื่อเปิดบัญชี แต่พนักงาน(ที่)ธนาคารบอกว่า ก่อนเปิดบัญชีต้องมีการรับรองการเข้าพำนักจากสำนักงานตรวจคนเข้าเมือง

แล้วก็ผมนั่งสองแถวไปสำนักงานตรวจคนเข้าเมืองชลบุรีที่จอมเทียน

ผมจึงนั่ง(รถ)สองแถวไป(ที่)สำนักงานตรวจคนเข้าเมืองชลบุรีที่จอมเทียน

พนักงานต้อนรับบอกผมว่าต้องทำก๊อบปี้พาสปอร์ตและกรอกเอกสารก่อนเข้าห้องรอคอย

พนักงานต้อนรับบอกผมว่าต้องก๊อปปี้(or ถ่ายสำเนา)พาสปอร์ต และกรอกเอกสารก่อนเข้าห้องรับรอง

แล้วก็ผมออกจากสำนักงานไปร้านก๊อบปี้ที่อยู่ตรงข้ามถนน ทำก๊อบปี้ กรอกเอกสารและกลับสำนักงาน

ผมจึงออกจากสำนักงานไป(ยัง)ร้านถ่ายเอกสารที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เพื่อก๊อปปี้(or ถ่ายสำเนา) กรอกเอกสารและกลับ(ไปยัง)สำนักงาน

พนักงานต้อนรับมองเอกสารและบอกว่าขอโทษแตรับรับรองการพักอยู่อาศัยไม่ได้เพราะว่าวีซ่าผมเป็นวีซ่านักท่องเที่ยว

พนักงานต้อนรับ(ดำเนินการ)ตรวจเอกสาร ก่อนจะกล่าวคำขอโทษที่ไม่สามารถรับรองการเข้าพำนักได้ เพราะวีซ่าผมเป็นวีซ่านักท่องเที่ยว 

ผมบอกเขาว่าคุยกับธนาคารแล้วและอ่านที่ฟอรั่มว่านักท่องเที่ยวรับรับรองการพักอยู่อาศัยไ้ด แต่พนักงานคนนั้นปฏิเสธให้ผมเข้าห้องรอคอย

ผมบอก(กับเขา)ว่า ผมได้พูดคุยกับทางธนาคารแล้ว และได้อ่านที่เว็บบอร์ด(ในอินเตอร์เน็ต) นักท่องเที่ยวสามารถได้รับการรับรองการเข้าพำนัก(ในประเทศ) ได้ แต่พนักงานคนนั้นปฎิเสธไม่ให้ผมเข้าห้องรับรอง (do you mean that staff didn't allow you to stay in the waiting room?) 

Words in (..) means you omit them, but they will make the sentences smoother. 

I have no idea about opening the account. Maybe you should try to contact the immigration again through telephone.