Niets doet ertoe...

Als de wereld is altijd in vuur en vlam is, waarom dan dit lachen, waarom dit gejubel? Gehuld in duisternis zullen, we ooit het licht zien? Beschaamd om een mens te zijn, dit is hoe iedereen zich zou moeten voelen.
Ik zie mezelf in ieders wanhoop, lijden en verdriet en (h)erken dat ik in hun schoenen zou kunnen staan.
Het leven is niets meer dan lijden van begin tot het eind. Geboorte is lijden, opgroeien is lijden, ouderdom is lijden, dood is lijden.
De dood is het bewijs dat leven is gewoon een grote nederlaag is. Kijk naar een dood lichaam, hoe het ligt er in de kist.
Is het de moeite waard ... om te zijn?

---

Poetisch maar weer wat deprimerend... Ik raad nog steeds aan te richten op de goede kanten van het leven, zoek iets wat je minder vervelend vindt en schrijf er een postief stukje over! Ik denk dat je je na een aantal maanden beter zult voelen, ook al zal de wereld nooit perfect zijn!

Poetic but kind of depressing again... I still recommend to focus on good sides, find anything you dislike less and write a positive poem about it! I think you'll feel better after some months, even though the world will never be perfect!