ＡＬＡＮ ＺＨＯＵ
Odmiany słowa 'dwa’
Odmiany słowa 'dwa’
Mianownik:
Dwaj mężczyźni/Dwu/dwóch rozmawiali/rozmawiało ze sobą. (rodzaj męskoosobowy)
Dwa samochody wjechały w drzewo. (rodzaj męskorzeczowy)
Dwa koty miauczały. (rodzaj męskozwierzęcy)
Dwie dziewczyny nosiły spódnice. (rodzaj żeński)
Dwa krzesła leżały w pokoju. (rodzaj nijaki)
Dwoje pasażerów siedziało w autobusie. (liczebnik zbiorowy)
Dwoje drzwi skrzypiało. (pluralia tantum)
Dwójka ludzi rozmawiała ze sobą. (potoczny)
Dopełniacz:
Paliło dwu/dwóch mężczyzn. (rodzaj męskoosobowy)
Nie lubił dwu/dwóch samochodów. (rodzaj męskorzeczowy)
Nie chciała dwu/dwóch kotów. (rodzaj męskozwierzęcy)
Nie kochał dwu/dwóch dziewczyn. (rodzaj żeński)
Nie kupował dwu/dwóch krzeseł. (rodzaj nijaki)
Nie poznałem dwojga pasażerów. (liczebnik zbiorowy)
Nie zamknąłem dwojga drzwi. (pluralia tantum)
Nienawidzę dwójki ludzi. (potoczny)
Celownik:
Podziękował dwu/dwóm/dwom mężczyzn. (rodzaj męskoosobowy)
Pozwolił dwu/dwóm/dwom samochodom kręcić. (rodzaj męskorzeczowy)
Dała dwu/dwóm/dwom kotom dużo pokarmów. (rodzaj męskozwierzęcy)
Wyznał dwu/dwóm/dwom dziewczynom miłość. (rodzaj żeński)
Przyglądał się dwu/dwóm/dwom krzesłom. (rodzaj nijaki)
Pomógł dwojgu pasażerom. (liczebnik zbiorowy)
Przebaczył dwojgu drzwiom. (pluralia tantum)
Zaufałem dwójce ludzi. (potoczny)
Biernik:
Zobaczyła dwu/dwóch mężczyzn. (rodzaj męskoosobowy)
Kupił dwa samochody. (rodzaj męskorzeczowy)
Chciała dwa koty. (rodzaj męskozwierzęcy)
Polubił dwie dziewczyny. (rodzaj żeński)
Zbudował dwa krzesła. (rodzaj nijaki)
Spotkał dwoje pasażerów. (liczebnik zbiorowy)
Zamknął dwoje drzwi. (pluralia tantum)
Zauważył dwójkę ludzi. (potoczny)
Narzędnik:
Chciała wyjść z dwoma/dwu mężczyznami. (rodzaj męskoosobowy)
Stoję pomiędzy dwoma/dwu samochodami. (rodzaj męskorzeczowy)
Zajęła się dwoma/dwu kotami. (rodzaj męskozwierzęcy)
Byłyście dwiema/dwoma/dwu dziewczynami. (rodzaj żeński)
Pudełko leżało za dwoma/dwu krzesłami. (rodzaj nijaki)
Porozmawiał z dwojgiem pasażerów. (liczebnik zbiorowy)
Wezmę pokój z dwojgiem drzwi. (pluralia tantum)
Bawiła się z dwójką ludzi. (potoczny)
Miejscownik:
Co myślałaś o dwu/dwóch mężczyznach? (rodzaj męskoosobowy)
Co myślałeś o dwu/dwóch samochodach? (rodzaj męskorzeczowy)
Co myślała o dwu/dwóch kotach? (rodzaj męskozwierzęcy)
Co myślał o dwu/dwóch dziewczynach? (rodzaj żeński)
Co myśleli o dwu/dwóch krzesłach? (rodzaj nijaki)
Co myślały o dwojgu pasażerach? (liczebnik zbiorowy)
Co myśleliśmy o dwojgu drzwiach? (pluralia tantum)
Co myśleliście o dwójce ludzi? (potoczny)
Wołacz:
Dwaj mężczyźni/Dwu/dwóch mężczyzn, dlaczego rozmawialiście/rozmawiałoś ze sobą? (rodzaj męskoosobowy)
Dwa samochody, dlaczego wjechałyście w drzewo? (rodzaj męskorzeczowy)
Dwa koty, dlaczego miauczałyście? (rodzaj męskozwierzęcy)
Dwie dziewczyny, dlaczego nosiłyście spódnice? (rodzaj żeński)
Dwa krzesła, dlaczego leżałyście w pokoju? (rodzaj nijaki)
Dwoje pasażerów, dlaczego siedziałoś w autobusie? (liczebnik zbiorowy)
Dwoje drzwi, dlaczego skrzypiałoś? (pluralia tantum)
Dwójko ludzi, dlaczego rozmawiałaś ze sobą? (potoczny)
2019年11月4日 16:45
コメント · 1
1
Brawo! Polska deklinacja to nie żarty :). Ja dodam od siebie, że forma "dwu" obecnie zanika na rzecz "dwóch" i mało osób jej używa. Pozdrawiam!
2019年11月12日
