قند پارسی زبان پارسی یکی از زیبا ترین و تاریخی ترین زبان های جهان است.این زبان چهار دوره ی تاریخی را پشت سر گذاشته است:دوره ی باستان یا خط میخی،دوره ی پهلوی اشکانی،دوره ی پهلوی ساسانی و فارسی نو که به زبان فارسی پس از ورود اسلام گفته می شود.این زبان آن قدر غنی و نرمش پذیر است که با وجود هجوم اقوام گونه گون به خاک این سرزمین هیچ گاه نابود نشد و با شکوه به زندگی خود ادامه داد.برای نمونه کشور متمدن مصر با ورود اسلام زبان عربی را پذیرفت اما پارسی با نشان دادن انعطاف فرهنگی بزرگ ترین شاعران،اندیشمندان و فیلسوفان را به جهان عرضه کرد.این زبان کافی بود تا تنها یک ابر مرد را به فرهنگ و ادب جهان معرفی کند تا همیشه به خود ببالد و این چهره ی جهانی کسی جز فردوسی بزرگ نیست.او دوره های اساطیری،پهلوانی و تاریخی ایران بزرگ را در قالب حماسه و در کتاب سترگ شاهنامه که بی شک بزرگ ترین اثر حماسی جهان و بسیار فرا تر از ایلیاد و ادیسه ی هومر است را گرد آوری کند.این زبان بزرگ مردان سترگ دیگری را نیز به جهان معرفی کرده است:حافظ اسطوره ای.در وصف بزرگی حافظ همین بس که گوته ی ستودنی و بزرگ مرد میدان ادب جهانی در دیوان شرقی و غربی خود را در برابر حافظ چون پاره تخته ای سیلی خور امواج اقیانوس وجود حافظ معرفی می کند.مولانا که کتاب او در چند سال اخیر جز پر فروش ترین کتاب های آمریکاست،پرورده ی این مرز و بوم و این زبان است.سعدی استاد ملک سخن که دیگر روزگار همچون او به خود نخواهد دید و شعر او بر سر در سازمان ملل حک شده است نیز از قله های عرصه ی ادب پارسی است. شکرشکن شوند همه طوطیان هند زین قند پارسی که به بنگاله می رود