Unutacağım

Onunla hayatımın en güzel bir haftasını geçirdim. Ama bir hafta sonra yeniden gitti. Artık delirecek gibiydim. Öküzler gibi bağıra bağıra ağladım.* İçim çürüyordu. (Böyle) Organlarım büzüşüyordu. "Yok" dedim "Bu böyle olmayacak, unutmam lazım bunu" dedim. Terapistlere gittim, unutamadım. Başka erkeklerle flört ettim, unutamadım. Böyle her gece sarhoş oldum, yine de unutamadım. Unutamadım... En son izimi kaybettirmek için işte yani geri döndüğünde beni bir daha bulamasın diye bu* başka bir mahalleye taşındım. "Unuturum." dedim, unutur gibi oldum ama yeniden çıktı karşıma. Ben onu ne kadar çok sevdiğimi yeniden anladım. Ve o yeniden gitti. Neden gidiyor bilmiyorum. Onu tanıdığımı sanıyorum ama sonra hiç tanımadığıma karar veriyorum. "Bu sefer onu çözdüm." diyorum sonra bir bakıyorum  ben ona hiç yaklaşamamışım bile. Bunu fark ediyorum. Ve her gittiğinde deliriyorum. Ve bulamıyorum onu. Ve merak ediyorum. Ve özlüyorum… Ama bu kez unutacağım onu. Geldiğinde kapıyı açmayacağım ona. Ona kucağımı açmayacağım. Onu yatağıma almayacağım. Dokunmayacağım ona. Koklamayacağım, (onu) öpmeyeceğim. Ve unutacağım onu. Unutacağım…

* "Öküzler gibi bağıra bağıra ağladım." Bu cümlenin dilbilgisi açısından ya da benzetme açısından hiç bir sorunu yok. Ama genelde bu tip yazılarda "öküz gibi bağıra bağıra ağlamak" benzetmesi tercih edilmez. Mesela ben açıkcası seni öküz gibi bağıra bağıra ağlarken hayal edemiyorum, afedersin...

* "Bu" kullanılması çok da doğru değil burada. "Bu" işaret sıfatıdır. Bu mahalle derken onu bize göstermelisin. Bu yüzden "şu an oturduğum mahalle" demek daha doğru bir ifade olur...

Unutacağim

Onunla hayatımın en güzel haftasını geçirdim. Ama bir hafta sonra yeniden gitti. Artık delirecek gibiydim. Öküzler gibi bağıra bağıra ağladım. İçim çürüyordu. Böyle organlarım büzüşüyordu. Yok dedim bu böyle olmayacak, unutmam lazım bunu dedim. Terapistlere gittim unutamadım. Başka erkeklerle flört ettim unutamadım. Böyle her gece sarhoş oldum unutamadım. Unutamadım. En son izimi kaybettirmek için işte geri döndüğünde beni bir daha bulamasın (bulması mümkün olmasın) diye bu mahalleye taşındım. Unuturum dedim, unutur gibi oldum ama yeniden çıktı karşıma. Ben onu ne kadar çok sevdiğimi yeniden anladım. Ve o yeniden gitti. Neden gidiyor bilmiyorum. Onu tanıdığımı sanıyorum sonra hiç tanımadığıma karar veriyorum. Bu sefer onu çözdüm diyorum sonra bir bakıyorum ona ben hiç yaklaşamamışım bile. Bunu fark ediyorum. Ve her gittiğinde deliriyorum. Ve bulamıyorum onu. Ve merak ediyorum. Ve özlüyorum… Ama bu kez unutacağım onu. Geldiğinde kapıyı açmayacağım ona. Ona kucağımı açmayacağım. Onu yatağıma almayacağım. Dokunmayacağım ona. Koklamayacağım, onu öpmeyeceğim. Ve unutacağım onu. Unutacağım… (S

üper bir yazı bu arada. tebrik edeim. Onu kıskandım :))