Tot weerziens, meneer Hollywood. Hoofdstuk 8. Een mooie glimlach.

Nick ging met het avondveerboot terug naar Vancouver. Hij was moe en woedend, dus hij ging naar beneden om in het restaurant te dineren.
Het restaurant was vol en er was alleen één vrije tafel (daar). Nick ging snel zitten en begon te eten. „Morgen moet ik terug naar het werk“, dacht hij, „en ik moet miljonairs dochters en mannen met geweer vergeten“.
„Pardon“, zei iemand. „Kan ik bij u gaan zitten?“
Nick keek op. Er was een mooie vrouw aan zijn tafel. Hij stond op.
„Het is in orde“, zei hij. „U kan deze tafel nemen. Ik wil hem niet“. En hij begon weg te gaan.
„Gaat u niet weg, alsublieft“, zei de vrouw. „Blijft u zitten en beёindigt u uw avondeten“. Zij glimlachte naar hem. Het was een mooie glimlach.
Maar Nick wist alles over mooie glimlachen. „Ik ben niet hongerig“, zei hij. En hij ging snel het restaurant uit.

---

Prima tekst. Ik heb 2 opmerkingen.

1. Zowel..

- U kunt

- U kan

... is mogelijk, maar de 1e is iets formeler, vind ik.

2. "Ik ben niet hongerig"

Dat kan wel maar gebruikelijker is om te zeggen:

- Ik heb geen honger.