Ο ζωγράφος Έντουαρντ Μπάρρα Πριν κάποιες εβδομάδες, είδα ένα ντοκιμαντέρ για τον ζωγράφο Έντουαρτ Μπάρρα (Edward Burra). Ήταν σακατεμένος με αρθρίτιδα από τότε που ήταν πολύ νέος. Παρ’όλα αυτά, ταξίδε

Jon

辅导教师

Ο ζωγράφος Έντουαρντ Μπάρρα Πριν κάποιες εβδομάδες, είδα ένα ντοκιμαντέρ για τον ζωγράφο Έντουαρτ Μπάρρα (Edward Burra). Ήταν σακατεμένος με αρθρίτιδα από τότε που ήταν πολύ νέος. Παρ’όλα αυτά, ταξίδεψε ευρέως. Ζωγράφισε απίστευτες, πολύ σχηματοποιμένες απεικονίσεις της νυχτερινής ζωής του Παρισιού στην δεκαετία του 1920. Οι πινάκες του από εκείνο το περίοδο παρουσιάζονταν τον καλό κόσμο και τους ερμηνευτές του καμπαρέ, σαν Τζόζεφιν Μπείκερ. Μερικές φορές, ο Μπάρρα τοποθετεί αυτές τις εξωτικές χαρακτήρες στα οικεία, αγγλικά περιβάλλον των προαστίων όπου, στο νου του, επικράτουσε η μητέρα του. Ωστόσο, έγινε μια αλλαγή της τεχνοτροπίας του και της λογικής του με τον Ισπανικό Εμφύλο. Μετά από αυτό, οι πινάκες του γίνονταν πιο άσχημες, πιο περίεργες και πιο απόκρυφες. Αυτό το ρεύμα της δουλειάς του έχει δυνάμωσει κατά τη διαρκειά τον Δεύτερον Παγκόσμιο Πόλεμο. Προς το τέλος της ζωής του, ο Μπάρρα άρχισε να ζωγραφίζει αυτά τα σχεδόν πένθιμα τοπία που οδηγούν προς τον ανεξερεύνητο. Το επιχείρημα του παρουσιαστή ήταν ότι εκείνος (δηλαδή, ο Μπάρρα) έκανε ταξίδι διά τη δουλειά του από το να είναι ένας εξωτερικός σχολιαστής και χρονικογράφος του κόσμου, προς να νιώθει λες και ήταν αλήθεια σαν μέλος του.

2014年11月13日 17:13

修改 · 1

Ο ζωγράφος Έντουαρντ Μπάρρα

Πριν κάποιες εβδομάδες, είδα ένα ντοκιμαντέρ για τον ζωγράφο Έντουαρτ Μπάρρα (Edward Burra). Είχε προσβληθεί από αρθρίτιδα από τότε που ήταν πολύ νέος. Παρ’όλα αυτά, ταξίδεψε πολύ / παντού. Ζωγράφισε απίστευτες, πολύ σχηματοποιμένες απεικονίσεις της νυχτερινής ζωής του Παρισιού στην δεκαετία του 1920. Οι πινάκες του από εκείνη την περίοδο παρουσίαζαν τον καλό κόσμο και τους ερμηνευτές του καμπαρέ, όπως την Τζόζεφιν Μπέικερ. Μερικές φορές, ο Μπάρρα τοποθετεί αυτούς τους εξωτικούς χαρακτήρες στο οικείο αγγλικό περιβάλλον των προαστίων όπου, στο νου του, επικράτουσε η μητέρα του. Ωστόσο, έγινε μια αλλαγή της τεχνοτροπίας του και της λογικής του με τον Ισπανικό Εμφύλο. Μετά από αυτό, οι πίνακές του έγιναν πιο άσχημοι, πιο απόκρυφοι και πιο περίεργοι. Αυτό το ρεύμα της δουλειάς του δυνάμωσε / ενισχύθηκε κατά τη διαρκειά του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Προς το τέλος της ζωής του, ο Μπάρρα άρχισε να ζωγραφίζει αυτά τα σχεδόν πένθιμα τοπία που οδηγούν προς το ανεξερεύνητο.

Το επιχείρημα του παρουσιαστή ήταν ότι ο Μπάρρα μέσω της δουλειάς του εξελίχθηκε από εξωτερικός σχολιαστής και χρονικογράφος του κόσμου σε πραγματικό μέλος του.