هر صبح در خانه صبحانه می‌خورم من و دوستانم در دانشگاه، نوشیدن چای را دوست داریم من در ایستگاه اتوبوس، یک ساعت صبر کردم آیا تو هم با او به سینما رفتی؟ برادرم در اتاقش کتاب می‌خواند آیا تو کتابت را برای من آوردی؟ هر روز باید در خانه کتاب بخوانید من در اتوبوس شنیدن موسیقی را دوست دارم گل‌ها را توی گلدان خواهم گذاشت خواهرم روی کاغذ یک اسب می‌کشد

Hamed has corrected your sentences very well, but I would write some of them differently. 1. هر روز صبح در خانه صبحانه می خورم 3. در ایستگاه اتوبوس یک ساعت معطل شدم 6. کتابت را برای من آوردی؟ 7. باید هر روز در خانه کتاب بخوانید 8. شنیدن موسیقی در اتوبوس را دوست دارم

۱)هر روز صبح در خانه صبحانه می خورم ۲)من نوشیدن چای همراه دوستانم را در دانشگاه دوست دارم ٣)من یک ساعت در ایستگاه اتوبوس صبر کردم ۴)ایا تو هم با او به سینما رفتی؟ ۵)برادرم در اتاقش کتاب می خواند ۶)ایا کتابت را برایت من آوردی? ۷)باید هر روز در خانه کتاب بخوانید ۸)من شنیدن موسیقی را در اتوبوس دوست دارم ۹)گل ها را توی گلدان خواهم گذاشت ۱۰)خواهرم روی کاغذ یک اسب می کشد There's one point about subject: Farsi isn't the same as English and you don't have to use subject in every sentence. Sometimes you can omit it. For example in sentence 1: هر روز صبح در خانه صبحانه می خورم. The reason: ـَم in می خورم shows the subject. In Farsi we call it شناسه(shenase) But in sentence 6 it's better not to use تو there's two sign: 1. SHENASE: "ی" in آوردی 2. ـَت in کتابت